تاریخ امروز۱۴۰۳-۰۱-۰۹

آژانس بین‌المللی انرژی؛ اهداف و ماموریت ها

 در دهه ۱۹۶۰ شرکت‌های نفتی بین‌المللی و کشورهای متبوع آن‌ها تشکیل سازمان اوپک را جدی نگرفتند. درحالی‌که کشورهای تولیدکننده با استفاده از ابزار حقوق بین‌الملل سازمانی را ایجاد کرده بودند و رایزنی و هماهنگی بین خود را ارتقا می‌بخشیدند، کشورهای صنعتی سرمست از منابع نفتی ارزان روزبه‌روز به نفت اوپک وابسته‌تر می‌شدند. اقدامات اوپک در اوایل دهه ۱۹۷۰ و متعاقب آن تحریم کشورهای حامی اسرائیل توسط کشورهای عربی عضو اوپک در سال‌های ۱۹۷۴-۱۹۷۳ باعث افزایش چشمگیر قیمت نفت گردید.

افزایش قیمت نفت و تحریم‌ها باعث تلاطم و اختلاف در اردوگاه کشورهای صنعتی شد. سیاست‌مداران این کشورها که تا قبل از آن اعتقاد داشتند که شرکت‌های نفتی بین‌المللی توانایی مواجهه با مشکلات نفتی را دارند، متوجه انسجام کشورهای تولیدکننده و اختلاف و ناهماهنگی بین کشورهای مصرف‌کننده شدند. شوک نفتی باعث شد که هر کدام از کشورهای صنعتی عکس‌العمل متفاوتی نشان دهند و این امر ضرورت هماهنگی بین آن‌ها را مسجل نمود.

تشکیل گروه کشورهای مصرف‌کننده در مقابل سازمان کشورهای تولیدکننده ابتدا توسط وزیر خارجه وقت امریکا هنری کیسینجر مطرح شد. امریکا بلافاصله دست به کار شد و با حضور ۱۲ کشور عمده مصرف‌کننده نفت، کنفرانس انرژی در واشینگتن در تاریخ ۱۳-۱۱ فوریه ۱۹۷۴ برگزار شد. در این کنفرانس تشکیل گروه کشورهای مصرف‌کننده مورد توجه قرار گرفت. بلافاصله پس از ‌آن کنفرانس، در مارس ۱۹۷۴ نمایندگان هفده کشور مصرف‌کننده (به استثنای فرانسه در گروه هماهنگی انرژی» گرد هم آمدند. جلسات و مذاکرات تا نوامبر ۱۹۷۴ ادامه پیدا کرد و نهایتاً کشورهای مزبور موافقت کردند که در چارچوب سازمان همکاری اقتصادی و توسعه نسبت به تشکیل «آژانس بین المللی انرژی» اقدام کنند.

نتیجه این نشست‌ها تهیه دو سند بود که به جز فرانسه، فنلاند و یونان که از دادن رأی خودداری کردند، توسط سایر کشورهای عضو سازمان مورد تأیید قرار گرفت. سند اول تحت عنوان «تصمیم شورا در خصوص ایجاد سازمان آژانس بین المللی انرژی» است که به موجب آن امضاکنندگان موافقت کردند که نسبت به تشکیل سازمان مزبور اقدام کنند. در این سند ساختار سازمانی کلی آژانس و نحوه اتخاذ تصمیم مقرر شده است. سند دوم، پیش‌نویس معاهده‌ای تحت عنوان «موافقتنامه راجع به برنامه انرژی بین المللی» (موافقت‌نامه آژانس) است که به موجب آن کشورهای عضو تعهدات معینی را راجع به انرژی پذیرفتند.

در این قسمت ابتدا اهداف و مأموریت‌های آژانس بین‌المللی انرژی مورد بررسی قرار می‌گیرد. سپس ساختار سازمانی آژانس به اجمال بیان می‌شود و نحوه اتخاذ تصمیم در آن توضیح داده می‌شود.)

‏‏اهداف و مأموریت‌های آژانس

آژانس بین‌المللی انرژی در مقابل اوپک ایجاد شد و طبیعتاً یکی از مأموریت‌های اصلی آن مقابله با تصمیمات اوپک بوده است. با گذشت زمان این مأموریت کم رنگ تر شده است ولی از بین نرفته است. افزایش ذخایر نفت در کشورهای عضو، عرضه ذخایر، کاهش تقاضا و صرفه‌جویی در مصرف انرژی، ایجاد سامانه اطلاعات انرژی، و تلفیق سیاست‌های مربوط به انرژی با مسائل زیست‌محیطی از مهم‌ترین مأموریت‌ها و اهداف آژانس است. این اهداف به اختصار در اینجا توضیح داده می‌شود.

افزایش ذخایر نفت

طبق موافقت‌نامه آژانس، کشورهای عضو موظف شدند که حداقل به اندازه ۹۰ روز نیاز خود به واردات نفت خام و مشتقات آن را در کشور خود ذخیره کنند. بنابراین کشورهای کانادا، نروژ و دانمارک که فعلاً نیازی به واردات ندارند و در مجموع صادرکننده نفت محسوب می‌شوند و لازم نیست که چنین ذخایری داشته باشند. ۹۰ روز ذخیره مزبور شامل نفت موجود در ذخایر استراتژیک که صرفاً به این منظور ایجادشده، ذخایر نگهداری شده برای مقاصد تجاری و همچنین ذخایری است که برای تصفیه، فرآورش و یا حمل‌ونقل اختصاص پیدا کرده است. در کشورهایی که ظرفیت ذخیره‌سازی محدودی در کشور خود دارند می‌توانند ذخایری در خارج از قلمرو کشور خود داشته باشند، اما مشروط به اینکه معاهده دو جانبه ای با کشور محل ذخیره منعقد شده باشد که امکان دسترسی بدون شرط به ذخایر مزبور را برای کشور عضو فراهم کند. در حال حاضر ذخایر کشورهای عضو آژانس روی‌هم‌رفته ۱۵۸ روز است که در برخی از کشورها مثل آمریکا تا ۲۵۳ روز و لوکزامبورگ تا ۹۰ روز است.

عرضه ذخایر

در صورت بروز بحران در عرضه نفت، کشورهای عضو موظف‌اند تا برای ایجاد تعادل در عرضه و تقاضا اقدام جمعی انجام دهند که از جمله این اقدامات آزادسازی بخشی از ذخایر خود است. تاکنون سه بار آژانس از این ظرفیت خود استفاده نموده، به بازار نفت عرضه کرده است. متعاقب تجاوز عراق به کویت و جنگ اول امریکا و عراق، آژانس برای اولین بار در ژانویه ۱۹۹۱ تصمیم گرفت که ۵/۲ میلیون بشکه نفت وارد بازار کند. بلافاصله پس از این تصمیم مشخص شد که نیاز دخالت آژانس وجود ندارد و بازار به سرعت به حالت عادی برگشت. نکته مهم که در این دوره مشخص شد این بود که بیشتر ذخایر استراتژیک آمریکا از نفت سنگین و فوق سنگین پر شده که پالایشگاه‌های آن کشور توانایی تصفیه آن را ندارد.

دومین مورد از دخالت آژانس به طوفان سهمگین خلیج مکزیک در سال ۲۰۰۵ برمی‌گردد که دکل‌های حفاری، اسکله‌ها، خطوط لوله و تأسیسات فرآورش و تصفیه نفت به شدت آسیب دیدند. در آن تاریخ کشورهای عضو آژانس تصمیم گرفتند تا ۶۰ میلیون بشکه از ذخایر خود را روانه بازار کنند ولی در این مورد نیز به سرعت مشخص شد که نیازی به دخالت بیشتر آژانس وجود ندارد و عرضه نفت متوقف شد و سومین مورد از دخالت آژانس به سال ۲۰۱۱ و ناآرامی‌های لیبی بر می‌گردد که در نتیجه جنگ داخلی حجم زیادی از نفت از چرخه عرضه خارج شد. در واکنش به این اختلال کشورهای عضو آژانس به صورت جمعی توافق کردند که به مدت ۳۰ روز هر روز دو میلیون بشکه نفت و جمعاً ۶۰ میلیون بشکه روانه بازار کنند. افزایش تولید کشورهای نفت‌خیز و تصمیم آژانس باعث شد که قیمت‌ها به سرعت متعادل شده و لزوم دخالت بیشتر آژانس منتفی گردد.

‏‏کاهش تقاضا

نفت ارزان‌قیمت دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ باعث گردید که کشورهای صنعتی به شدت به نفت وارداتی وابسته شوند. نفت ارزان اجازه نمی‌داد که آن‌ها در مورد استفاده از سایر منابع انرژی سرمایه‌گذاری کنند و یا نسبت به توسعه فناوری‌های جدید برای کاهش مصرف با افزایش تولید اقدام موثری انجام دهند. برای کاهش وابستگی کشورهای عضو آژانس به نفت وارداتی کاهش تقاضای نفت در دستور کار آژانس قرار گرفت. کاهش تقاضا در آژانس به دو صورت انجام می‌شود. یکی از طریق تعیین سقف واردات و کاهش درصدی از آن که به کشورهای عضو تحمیل می‌شود. دیگری همکاری و هماهنگی بین فعالیت‌های کشورهای عضو جهت کاهش مصرف انرژی و تنوع بخشیدن به منابع تولید انرژی است.

در «برنامه همکاری بلند مدت» که در ۳۰ ژانویه ۱۹۷۶ توسط هیئت حاکمه آژانس پذیرفته شد، مقرر گردید که از طریق هماهنگی بین فعالیت‌های ملی و همکاری بین کشورهای عضو، اهداف زیر برای کاهش تقاضا محقق گردد: ارتقای صیانت از انرژی؛ سرعت بخشیدن به توسعه منابع جایگزین انرژی از طریق تشویق سرمایه‌گذاری و همکاری در تولید انرژی؛ تشویق در ایجاد و ارتقای فناوری‌های نوین برای تولید و مصرف کارآمد انرژی و رفع موانع حقوقی و اداری موجود در کشورها جهت تنوع بخشیدن به منابع انرژی و صرفه‌جویی در مصرف.

ایجاد سامانه اطلاعات انرژی

مطابق ماده (۲۵) موافقت‌نامه آژانس، سامانه اطلاعات انرژی توسط آژانس و با همکاری کشورهای عضو ایجاد گردید. این سامانه به صورت دائمی ایجاد شده است و زیر نظر دبیرخانه اداره می‌شود. هدف اولیه ایجاد این سامانه اطمینان از موثر بودن اقدامات اضطراری است که در زمان بحران اتخاذ می‌گردد. طبق موافقت‌نامه آژانس کشورهای عضو موظف‌اند اطلاعات و داده‌های مورد نیاز آژانس را از منابع دولتی، بازار و شرکت‌های نفتی تأمین کرده و به آژانس ارائه نمایند. این اطلاعات از جمله شامل میزان مصرف و تولید نفت، اقدامات محدودکننده تقاضای نفت و مقدار نفت موجود در ذخایر اضطراری است. اطلاعات و داده‌های جمع‌آوری شده در این سامانه مورد پردازش قرارگرفته، به صورت گزارش‌ها و برآوردها توسط دبیرخانه آژانس منتشر می‌شود. این گزارش‌ها و برآوردها از جمله شامل موارد زیر است: گزارش ماهیانه عرضه. تقاضای نفت که از اطلاعات کشورهای عضو جمع‌آوری و منتشر می‌شود؛ برآورد سه ماهه از میزان عرضه و تقاضای نفت که با توجه به اطلاعات ارائه‌شده توسط دولت‌های عضو و شرکت‌های نفتی بین‌المللی انجام می‌شود؛ گزارش داده‌های مربوط به عرضه نفت در شرایط اضطراری که با توجه به اطلاعات دریافتی از کشورهای عضو تهیه می‌شود؛ گزارش میزان محدودیت‌های تقاضای نفت و نرخ برداشت از ذخایر اضطراری که بر اساس گزارش‌ها دولت‌های عضو تهیه می‌شود؛ و گزارش‌ها مربوط به بازار نفت که توسط دبیرخانه با تجزیه و تحلیل بازارهای نفت انجام می‌شود.

تلفیق سیاست‌های انرژی و محیط‌زیست

رعایت مسائل زیست‌محیطی این نگرانی را برای آژانس مطرح کرده است که حفظ محیط‌زیست ممکن است با مقاصد آژانس در کاهش وابستگی به نفت وارداتی هماهنگی نداشته باشد. در چنین مواردی آژانس به دنبال ایجاد تعادل بین کاهش وابستگی به نفت وارداتی و حفظ محیط‌زیست است. لحاظ مسائل زیست‌محیطی در اتخاذ سیاست‌های انرژی به طور ضعیفی در ماده (۴۲) موافقت‌نامه آژانس پیش‌بینی‌شده است و به این جهت در ساله‌ای اولیه آژانس مسائل زیست‌محیطی آن چنان مورد توجه قرار نگرفته است در سال ۱۹۸۵ محیط‌زیست به طور جدی مد نظر نشست وزیران قرار گرفت و سیاست‌های جامعی در خصوص انرژی و محیط‌زیست اتخاذ گردید. لزوم رعایت مسائل زیست‌محیطی در تولید، تبدیل، حمل‌ونقل و مصرف انرژی به عنوان یک اصل کلی مورد تصویب نشست مزبور قرار گرفت، ایجاد فناوری‌های نوین که بتواند مصرف انرژی را بیش از پیش کارآمد نموده و منابع تجدید ناپذیر را صیانت کند و آسیب کمتری به محیط‌زیست وارد نماید، از جمله مسائلی بود که در این سیاست‌ها مورد تأکید قرار گرفت. در سال ۱۹۹۳ توجه به محیط‌زیست بیش از پیش مورد توجه نشست وزیران قرار گرفت. در این نشست سندی به عنوان «اهداف مشترک آژانس بین المللی انرژی» تصویب شد. در هدف شماره (۳) آن کشورهای عضو مقرر نمودند که تولید و مصرف انرژی با رعایت ملاحظات زیست‌محیطی انجام گیرد و تصمیمات باید به نحوی اتخاذ شود که حداقل تأثیر منفی را بر محیط‌زیست داشته باشد و چنانچه کسی محیط‌زیست را آلوده کند باید خسارات وارده را جبران کند. در هدف شماره (۴) مقرر می‌شود که تولید و استفاده از سوخته‌ای غیر فسیلی برای کشورهای عضو اولویت دارد و مصرف سوخت‌های فسیلی نیز باید به صورت پاک و موثر انجام گیرد. در این هدف همچنین رعایت استانداردهای بالا در ساخت و نگهداری از نیروگاه‌های اتمی مقرر می‌شود

‏‏ساختار سازمانی آژانس

 آژانس بین‌المللی انرژی یک سازمان مستقل بین دولتی است که مقر آن در پاریس است. این سازمان فعلاً ۲۹ عضو دارد که نروژ از طریق یک موافقت‌نامه مستقل به سازمان مزبور ملحق شده است. الحاق به آژانس فقط برای کشورهایی آزاد است که عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه باشند. البته عضویت در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه به طور خودکار به عضویت در آژانس نمی‌انجامد چون شرایط دیگری نیز باید تأمین گردد مثل اینکه آن‌ها باید به طور خالص واردکننده نفت باشند. کشورهای اسلویانی، اسرائیل، ایسلند و مکزیک با اینکه عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه‌اند ولی هنوز به عضویت آژانس در نیامده‌اند. طبق بند (۱) ماده ۴۹ موافقت‌نامه راجع به برنامه انرژی بین‌المللی، اندام‌های آژانس عبارت‌اند از: هیئت حاکمه، کمیته مدیریت و گروه‌های دائمی بالاترین نهاد تصمیم‌گیری آژانس هیئت حاکمه است که از وزیران انرژی با سایر نمایندگان بلندپایه کشورهای عضو تشکیل شده است. هیئت حاکمه در سال معمولا سه تا چهار نشست دارد که در این جلسات تحولات جهانی انرژی مورد بررسی قرارگرفته، فعالیت‌های آژانس ترسیم می‌گردد. تصمیمات هیئت حاکمه که مربوط به برنامه و بودجه آژانس بوده و یا متضمن توصیه به کشورهای عضو باشد، به صورت اکثریت اتخاذ می‌شود ولی تصمیماتی که منجر به افزایش تعهدات اعضا می‌شود مستلزم اتفاق آرا است. نشست وزیران کشورهای عضو آژانس هر دو سال یک بار برگزار می‌شود. در این نشست‌ها اولویت‌های اصلی آژانس ترسیم‌شده، راهکارهایی به هیئت حاکمه پیشنهاد می‌گردد. اولویت‌ها و برنامه‌هایی که در سطح نشست وزیران مطرح می‌شود نهایتاً توسط دبیرخانه آژانس پیگیری شده، در کمیته‌های مربوط مورد کارشناسی قرار می‌گیرند. پس از انجام بررسی‌های کارشناسی موضوع برای تصویب به هیئت حاکمه ارائه می‌گردد. دبیرخانه آژانس نیز مواردی را که نیاز به تأیید کلی کشورهای عضو دارد در این جلسات مطرح می‌کند و پس از اخذ تأیید کلی جهت انجام کارهای کارشناسی به کمیته‌های مربوط ارجاع می‌کند. نتایج نشست وزیران به صورت اعلامیه، صادر می‌شود.

زیر نظر هیئت حاکمه، کمیته مدیریت فعالیت می‌کند که از نمایندگان ارشد کشورهای عضو تشکیل می‌شود. این کمیته نقش واسط را بین هیئت حاکمه و گروه‌های دائمی، ایفا می‌کند. کمیته مزبور گزارش‌ها را از گروه‌های دائمی دریافت کرده، نسبت به موضوعات مورد اشاره در موافقت‌نامه راجع به برنامه انرژی بین‌المللی به هیئت حاکمه پیشنهاد ارائه می‌کند موافقت‌نامه راجع به برنامه انرژی بین‌المللی چهار گروه دائمی را تعریف کرده و وظایف و اختیارات آن‌ها را بیان نموده است.

گروه مسائل اضطراری

مسئولیت کلیه مواردی را به عهده دارد که عرضه نفت دچار بحران شده است و نیاز به عکس‌العمل جمعی دارد. این گروه همچنین وظیفه دارد که اقدامات هر کشور در صورت بروز حالت اضطراری را بررسی کرده و موثر بودن آن اقدامات را ارزیابی کند.

گروه بازار نفت

تحولات کوتاه مدت و بلندمدت بازار نفت را زیر نظر گرفته و بر سامانه اطلاعات مربوط به انرژی کشورهای عضو نظارت می‌کند. این گروه موظف شده است که طی تماس با کشورهای عضو و شرکت‌های نفتی. بین‌المللی از تحولات بازار نفت اطلاع یافته و یافته‌های خود را به کمیته مدیریت گزارش نماید.

گروه همکاری بلندمدت

به دنبال افزایش تعامل و همکاری بین کشورهای عضو جهت تضمین دسترسی این کشورها به انرژی، افزایش کارآیی بخش انرژی آن‌ها و حمایت از محیط‌زیست است. یکی از وظایف این گروه بررسی طرق صیانت از منابع انرژی، کاهش مصرف و تنوع بخشیدن به منابع انرژی از طریق همفکری و همکاری بین اعضا است.

گروه ارتباطات

بین کشورهای تولیدکننده با سایر کشورهای مصرف‌کننده در صدد افزایش تعامل با کشورهای تولیدکننده نفت از یک طرف و با سایر کشورهای مصرف‌کننده به خصوص کشورهای در حال توسعه از طرف دیگر جهت همکاری و همفکری است. این گروه به دنبال تعالی بخشیدن به گفتمان بین کشورهای صنعتی مصرف‌کننده و کشورهای تولیدکننده نفت است تا از این طریق بتوانند ضمن رفع نگرانی‌های کشورهای مزبور جریان عرضه انرژی را تضمین کند.

علاوه بر گروه‌های دائمی، هیئت حاکمه می‌تواند نسبت به تشکیل کمیته‌هایی نیز اقدام کند که تاکنون سه کمیته تحت عناوین کمیته کشورهای غیر عضو، کمیته راجع به پژوهش و فناوری انرژی و کمینه بودجه و هزینه تشکیل شده است. به موجب موافقت‌نامه راجع به برنامه انرژی بین‌المللی، هیئت حاکمه می‌تواند برخی از وظایف خود را به کمیته‌ها محول نماید. همچنین برخی از وظایف گروه‌های دائمی ممکن است به کمیته‌ها محول گردد..

فعالیت‌های دائمی و روزمره آژانس از طریق دبیرخانه انجام می‌شود که از مدیرعامل، معاون مدیرعامل و تعدادی مدیریت و اداره تشکیل شده است اعضای دبیرخانه از افراد با کفایتی از کشورهای عضو انتخاب می‌شوند بدون اینکه نماینده آن کشورها باشند و باید وظایف خود را مستقل از دیدگاه کشورشان زیر نظر مدیرعامل انجام دهند. وظایف کلی آژانس شامل راهبری سیاست‌های اتخاذشده آژانس در مورد انرژی از طریق همکاری با هیئت حاکمه و کشور‌های عضو، تهیه و ارائه راه‌کارها و پیشنهاد‌ها به ارگان‌های آژانس، و ارائه اطلاعات، داده‌ها و تحلیل‌های مورد نیاز به ارگان‌های آژانس است.

‏‏ اهداف

IEA در سال ۱۹۷۴ تأسیس شد که در ابتدا به منظور کمک به کشورها در هماهنگی واکنش جمعی در مورد اختلالات عمده در تأمین نفت مانند بحران ۱۹۷۳/۴ طراحی شده است. در حالی که این یک جنبه اصلی کار آن باقی مانده است ، IEA تکامل یافته و گسترش قابل توجهی یافته است. IEA طیف کاملی از موضوعات انرژی از جمله عرضه و تقاضای نفت ، گاز و زغال سنگ ، فناوری های انرژی تجدید پذیر ، بازارهای برق ، بهره وری انرژی ، دسترسی به انرژی ، مدیریت سمت تقاضا و موارد دیگر را بررسی می کند. IEA از طریق کار خود از سیاست هایی حمایت می کند که قابلیت اطمینان ، مقرون به صرفه بودن و پایداری انرژی را در ۳۰ کشور عضو خود و خارج از کشور تقویت می کند. امروز ، IEA در قلب گفت و گو جهانی در مورد انرژی قرار دارد ، تجزیه و تحلیل معتبر از طریق طیف گسترده ای از نشریات ، از جمله پرچمدار چشم انداز جهانی انرژی و گزارش های بازار IEA ارائه می دهد. داده ها و آمار ، مانند آمار کلیدی انرژی جهان و خدمات ماهانه داده های نفت. و یک سری کارگاههای آموزشی ، ارائه و منابع ظرفیت سازی.

چهار زمینه اصلی تمرکز IEA عبارتند از:

  • امنیت انرژی: ترویج تنوع ، کارایی ، انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان برای همه سوخت ها و منابع انرژی.
  • توسعه اقتصادی: حمایت از بازارهای آزاد برای رشد اقتصادی و رفع فقر انرژی؛
  • آگاهی از محیط زیست: تجزیه و تحلیل گزینه های سیاست برای جبران تأثیر تولید و استفاده از انرژی بر محیط زیست ، به ویژه برای مقابله با تغییرات آب و هوا و آلودگی هوا.
  • مشارکت در سرتاسر جهان: همکاری نزدیک با کشورهای همکار ، به ویژه اقتصادهای بزرگ در حال ظهور ، برای یافتن راه حل هایی برای نگرانی های مشترک انرژی و محیط زیست

‏‏ فرصت‌های شغلی در آژانس بین‌المللی انرژی

آژانس دارای کارمندان ۲۴۰ نفر از متخصصان مشتاق (تحلیلگران انرژی ، مدلسازها ، مدیران داده آماری ، تکنسین ها ، دبیران و کارمندان پشتیبانی) است که در زمینه چالش های انرژی جهانی با هدف ایجاد منابع انرژی و بازارهای امن و پایدار ، به عنوان بسترهای تبلیغاتی همکاری می کنند. توسعه اقتصادی ، محافظت از محیط زیست و رفع فقر انرژی به نفع مردم در سراسر جهان. دفاتر آژانس در مرکز پاریس در نزدیکی برج ایفل واقع شده است.

کارمندان از پیش زمینه های گسترده ای – وزارتخانه های دولتی ، بخش خصوصی ، سازمان های بین المللی ، و مؤسسات تحقیقاتی – برخوردار هستند و از کارشناسان ارشد انرژی گرفته تا جوانان با استعداد که فقط تحصیلات خود را با یک یا دو سال سابقه کار می گذرانند ، متفاوت است. همه افراد با سواد رایانه ای ، سخت کوش ، انعطاف پذیر و سازمان یافته هستند و از یک محیط پویا چند فرهنگی لذت می برند. تسلط به زبان انگلیسی (نوشتاری و گفتاری) از آنجا که زبان کار IEA است ، ضروری است. دانستن زبانهای دیگر یک مزیت است. فرمان خوب فرانسوی برای پشتیبانی از کارمندان لازم است.

فرصت‌های شغلی فعلی در IEA

درخواست ها از آقایان و زنانی که تبعه کشورهای عضو IEA هستند ، استقبال می شود. استخدام از طریق سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) انجام می شود و IEA شرایط خدمات OECD را به اشتراک می گذارد.

علاوه بر این ، آژانس بین المللی انرژی و انرژی کارمندان را به عنوان وام که در وزارتخانه ها ، آژانس ها و شرکت هایی در زمینه های مورد علاقه آژانس کار می کنند ، می پذیرد.

IEA همچنین برخی از دوره های کارآموزی را برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی که در رشته هایی مرتبط با ماموریت آژانس تحصیل می کنند ، ارائه می دهد.

 

 علاوه بر آژانس بین المللی انرژی، اوپک و برخی از شرکتهای نفتی بین المللی مثل بی پی، شل اگزوموبیل گزارشاتی در مورد انرژی و نفت منتشر می کنند. در این گزارشات عرضه و تقاضای انرژی، تولید و مصرف آن در یک دوره زمانی بیان شده و ضمن تحلیل بازار، برآوردهایی از روند آتی عرضه و تقاضا، تولید و مصرف بیان می شود. با توجه به دسترسی متفاوت این سازمانها به اطلاعات و داده ها و تفاوت در شیوه ارزیابی، تفاوتهایی در این گزارشات وجود دارد. در هر حال، این گزارشات منابع ارزشمندی برای تجزیه و تحلیل بازار انرژی و از جمله نفت و گاز است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نشر و بازنشر تمامی مطالب در سایت و فضای مجازی تنها با درج آدرس www.iransolarmag.com مجاز است.