گزارش جدید IRENA نشان میدهد که چگونه سیستمهای ذخیره ساز در مقیاس بزرگ میتوانند به عنوان “خطوط مجازی برق” که عملکرد و قابلیت اطمینان شبک های برق را هنگام پیک بار افزایش میدهند، درنظر گرفته شوند.
طبق گزارشی از IRENA، با عنوان”باتری های مقیاس صنعتی- خلاصه چشم انداز نوآوریها”، ذخیرهسازی مقیاس بزرگ انرژی، می تواند باعث کاهش چشمگیر سرمایه گذاری در تولید انرژی برای پاسخگویی به تقاضا در ساعات اوج(پیک) و تقویت شبکه شود.
این سند که پیشبینی میکند ظرفیت جهانی ذخیرهسازی باتریهای مقیاس بزرگ میتواند از حدود ۱۱ گیگاوات ساعت در حال حاضر به ۱۰۰ الی ۱۶۷ گیگاوات ساعت در سال ۲۰۳۰ افزایش یابد، نشان میدهد که چگونه باتریهای بزرگ به شکل ایدهآلی به عنوان سیستمهای ذخیره ساز ظرفیت بالا مورد کاربرد قرار میگیرند. این نوع سیستم ذخیرهسازی انرژی میتواند جایگزین ژنراتورهای تولیدکننده انرژی در ساعات اوج شده و نیاز به سرمایه گذاری های اضافی در نیروگاه های پیک را حذف کنند.
پیک شبکه فقط در شرایط خاص و برای مدت زمان بسیار محدودی اتفاق میافتد، که باعث می شود سرمایه گذاری برای تقویت شبکه به یک راه حل غیر ایدهآل تبدیل شود. به گزارش IRENA، باتریهای مقیاس بزرگ به راحتی می توانند در نقاط تراکم بار به عنوان “خطوط مجازی برق” نصب شوند تا عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه را تقویت کنند.
مزایای استفاده از سیستمهای ذخیره ساز بزرگ باتری
سیستمهای ذخیره ساز بزرگ از نظر مکانی و اندازه انعطاف پذیر هستند، بنابراین می توانند در موارد خرابی شبکه و همچنین تنظیم فرکانس سرویس راه اندازی مجدد نیروگاههای مستقل از شبکه خارجی (Black Start) را فراهم آورند. براساس گزارش IRENA: “بر خلاف نیروگاه های سنتی که ممکن است چندین ثانیه تا چندین دقیقه زمان برای پاسخ به دستورالعمل های اپراتور نیاز داشته باشند، سیستمهای ذخیرهساز باتری معمولاً میتوانند در طول چند میلی ثانیه به چنین دستورالعملهایی پاسخ دهند.”
تأسیسات ذخیره ساز بزرگ میتوانند جایگزینی مناسب در زمان بهبود شبکه برق باشند. اگر کنترل توسط اپراتورهای سیستم انجام گیرد، باتریها میتوانند در طی چند ساعت در هر سال که شبکه برقِ موجود ممکن است دچار اضافه بار شود، پاسخ فوری برای نیاز شبکه را فراهم آورند.
یک نمونه از سیستم ذخیره سازی که جایگزین سرمایه گذاری های تقویت شبکه می شود، یک پروژه ذخیره سازی ۳۵ مگاواتی است که در کنار شبکه ۱۵۰ کیلوولت در جنوب ایتالیا، جایی که حجم عظیمی از سیستم انرژی خورشیدی مستقر شده است، اجرا می شود. پروژه های دیگر شامل سیستم ذخیره سازی باتری لیتیوم یون ۱۰۰MW/129 MWh تسلا در مزرعه بادی Hornsdale در استرالیا، یک پروژه ذخیره باتری ۹۰MW/120 MWh که شرکت Steag در آلمان در حال توسعه آن است و یک سیستم ذخیره سازی باتری ۳۴MW/204 MWh متصل به یک مزرعه بادی ۵۱ مگاواتی در شمال ژاپن می باشد.
تصویری از پروژه Gannawarra، بزرگترین پروژه ذخیره سازی انرژی خورشیدی در باتری در کشور استرالیا
توسعه ذخیره سازی مقیاس بزرگ انرژی نیازمند حمایت بیشتر
اگرچه مزایای مادی و غیرمادی استفاده از باتری های بزرگ، در حال حاضر از هزینه های مقدماتی آنها بسیار بیشتر است، اما سرمایه گذاران هنوز تمایلی برای قبول ذخیرهسازها در مقیاس صنعتی به عنوان یک جایگزین واقعی برای ارتقاء پرهزینه زیرساختهای شبکه برق ندارند.
برخی از محدودیت های قانونی هنوز مانع رشد تجاری سیستمهای ذخیرهساز می شوند. این محدودیتها شامل عدم وجود سیاستگذاریهای تشویقی و کمبود قراردادهای بلند مدت است که میتواند به تعریف جریان درآمدزایی و سوددهی در دوره طول عمر یک پروژه کمک کند.
براساس گزارش IRENA: باتریهای مقیاس بزرگ باید در برنامههای بلند مدت توسعه شبکهی برق، همراه با شبکههای سنتی و سرمایه گذاری در حوزه تولید انرژی، گنجانده شوند. به گفته محققان: “این موضوع می تواند شامل مشارکت در بازارهای عمده فروشی برق یا فروش در زمان سرویسدهی به صورت راه اندازی مجدد نیروگاههای مستقل از شبکه خارجی باشد”.
منبع: pv-magazine
دیدگاهتان را بنویسید