نویسنده: محسن فرزان، کارشناس ارشد انرژیهای تجدیدپذیر زمان مطالعه: ۱ دقیقه
این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره ۱۱۸۸۱ است. قسمت ۱ این مجموعه استاندارد ملی، الزامات (هم عمومی و هم خاص باتوجهبه فناوری افزاره) را توصیف میکند. قسمتهای ۱-۱ و ۱-۲، ۱-۳ و ۱-۴ تغییرات فناوری و قسمت ۲ مجموعه روشهای آزمون مورد نیاز برای احراز شرایط طراحی و تایید نوع را تعریف میکند. روشهای آزمون توصیف شده در قسمت ۲، برای تمام فناوریهای افزاره مجاز است.
هدف از تدوین استاندارد ۴-۱-۱۱۸۸۱، تعیین الزامات مورد نیاز برای احراز شرایط طراحی و تایید نوع ماژولهای فتوولتاییک زمینی است که برای عملکرد طولانی مدت در آب و هوای معمولی فضای باز، همانگونه که در استاندادر IEC 60721-2-1 تعریف شده است، مناسب میباشد. این استاندارد در تمام ماژولهای لایه نازک بر پایه Cu(In,Ga)(S,Se)۲، کاربرد دارد. همچنین، این استاندارد به الزامات ویژه در انجام آزمون این فناوری اشاره میکند که مکمل الزامات آزمون در استاندارد ملی ایران شماره ۱-۱۱۸۸۱ و استاندارد ملی ایران شماره ۲-۱۱۸۸۱، است.
این استاندارد برای ماژولهای استفاده شده با نور خورشیدی متمرکز شده کاربرد ندارد. اگرچه ممکن است برای ماژولهای متمرکزکننده کم (۱ تا ۳ خورشید) سودمند باشد. برای ماژولهای با تمرکز کم، تمام آزمونها با استفاده از سطوح جریان، ولتاژ و توان مورد انتظار در میزان تمرکز طراحی شده، انجام میشوند.
هدف از این توالی آزمون، تعیین مشخصههای الکتریکی و حرارتی ماژول فتوولتاییک است و نشان دادن اینکه تا حد ممکن در محدودههای منطقی هزینه و زمان، ماژول فتوولتاییک قادر به تحمل طولانی مدت قرار گرفتن در آب و هوای توصیف شده در دامنه کاربرد، است. طول عمر واقعی مورد انتظار ماژولهای فتوولتاییک احراز شرایط شده، به طراحی، محیط آنها و شرایطی که در آن مورد بهرهبرداری قرار خواهند گرفت بستگی دارد.
دیدگاهتان را بنویسید